Golden Circle en de Weergoden

De Aurora nachttour van gister is in realiteit ontpopt in wederom ruim 2,5 uur bevriezen op een boot, in een sneeuwstorm, met zicht minder dan een meter en absoluut nergens ook maar licht in enige vorm. Any further comments are censored due to THE BAD WEATHER!

Om tien uur vanmorgen moesten we ons melden bij het Metropolitan Hotel hier om de hoek. Vandaag stond The Golden Circle dagtour op het programma. Deze zou ons leiden door het Pingvellir National Park waar de Eurasian en American continental plates van elkaar scheiden, de Gullfoss Waterfall en de Strokkur geiser. Na het natuurgeweld was erook nog tijd voor een bezoekje aan de grootste kerk van Ijsland en de Hellisheiði Power Station waar alle energie waar Ijsland op draait vandaan komt.

Drukke dagplanning dus en aangezien deze excursie zowaar doorging zat de stemming er prima in vanmorgen. Helaas duurde dit niet heel lang, vlak voor vertrek kregen we een email van Arctic Adventure dat de excursie van morgen helaas ook werd gecancelled due to the weather. In dikke mineur dus uiteindelijk naar het hotel gewandeld.

Daar leek het er ook nog even op dat we niet opgehaald zouden worden. De andere toeristen waren braaf in hun busjes gestapt maar niemand kwam voor ‘van der Zee of van Putten’. Bijna in staat om ergens iemand een kopje kleiner te maken kwam er gelukkig toch nog een chauffeur ons halen. We hadden speciaal een pick up bij de excursie geboekt omdat we geen idee hadden waar we anders naar toe moesten en hoe we er dan zouden komen. Het busje reed een kleine 3 min en zette ons vervolgens af voor Gray Line midden in het centrum van Rekjavik, ongeveer 3 straten vanaf ons appartement. Faal! Cruciaal moment voor de sfeer, of alles overheersend chagerijnig worden of ontzettend de slappe lach krijgen. Het leuke van onze combi is dat we wederom kozen voor het laatste. Gelukkig!

Nadat we binnen bij Gray Line de kaartjes hadden opgehaald werden we naar een grotere bus gestuurd waar de tourguide van vandaag ons al op stond te wachten.

Ik kan er niet omheen om weer een Southpark referentie te maken maar onze tourguide zag er echt letterlijk uit als een bebrilde Cartman met Gingervitis. Toen ze haar speech ook nog startte met ‘Hello ladies and gentlemen, I am your tourguide today, my name is DeeDee, spelled like DeeDee as you can see on my fabulous nametag over here, but if you’re a really happy camper you can call me Dee dee deedeliedee’ gingen er 2 ter plekke dood achterin de bus. 1 van het lachen en de ander van ellende. Jacq trok dr zwarte muts tot diep over haar kin en gromde dat ze hier dus echt niet tegen kon 8 uur lang. Ik riep daarentegen extra hard ‘nou nou, niet zo negatief, ze is gewoon heel erg rainbows en fairy dust’ waarop Jacq toevoegde ‘and unicorn farts’ en je ons beide op kon rapen van de vloer van de bus. Wat een giller. Unicorn farts.. hahahahaha

Onze DeeDee kreeg het niet voor elkaar om langer dan 3 minuten haar mond te houden, ook niet tijdens het vervoer van de ene naar de andere locatie (‘your name must be wi-fi because I feel a connection - very funny DeeDee, very funny). Koppel dit aan een net iets te hard staande microfoon en een stem als Hyacinth Bouquet en je hebt een idee hoe wij er de afgelopen 8 a 9 uur bij hebben gezeten.

De eerste stop die de bus maakte was bij Pingvellir National Park. Dwars door dit park loopt de breuklijn waar de Euraziatische plaat en de Noord Amerikaanse plaat elkaar ontmoeten. Of eigenlijk steeds een beetje verder uit elkaar drijven, ieder jaar ongeveer 2 centimeter om precies te zijn. Sinds 1928 is Þingvellir (Þjóðgarðurinn á Þingvöllum) één van de nationale parken van IJsland. Het is historisch gezien de belangrijkste plek in IJsland. Hier was het waar meer dan 1080 jaar geleden voor het eerst het Alþing (het eerste parlement ter wereld) bijeen kwam en sinds 2004 staat het op de werelderfgoedlijst van UNESCO.

Het eerste parlement hield hier vergaderingen en naast deze vergaderingen kwamen ook een groot deel van de gewone burgers van IJsland elk jaar naar Þingvellir. In sommige jaren bestond de opkomst uit 60.000 mensen. Het was in feite een twee weken durende jaarmarkt die halverwege het kalenderjaar gehouden werd. De locatie leent zich hier prima voor, vanwege de grote voorraad zoetwater en vis in het meer Þingvallavatn. Er werd gehandeld, gefeest, gesport, mensen trouwden er en (sterke) verhalen werden uitgewisseld. Maar er werd ook recht gesproken en veroordeelden werden er terechtgesteld.

In het meertje Drekkingarhylur, vlak onder de waterval Öxarárfoss, werden vrouwen verdronken die bijvoorbeeld overspel hadden gepleegd. Mannen werden opgehangen bij de rots Gálgaklettur als ze gestolen hadden of iemand hadden vermoord.

In de nabijheid van DeeDee werd het steeds aanlokkelijker om een aantal van deze zake per direct in ere te herstellen kan ik je vertellen.

Dwars door het park loopt een wandelpad die goed is voor een wandeling van een kleine 35 minuten. Hierna in de bus de transfer gemaakt van Noord Amerika naar Europa over de continent plaat (‘Does everyone have their passport with them, hahahaha, no Im just joking’ - very funny DeeDee, very funny) en door naar de Golden Waterfall van IJsland, Gullfoss. Ondertussen was het dankzij de Weergoden, die denk ik ook een hekel hadden aan onze DeeDee, natuurlijk weer gaan sneeuwen.

Bij Gullfoss aangekomen was dit beetje sneeuw aangewakkerd tot een echte storm en het omhoog klimmen naar de uitkijkplaats van de waterval was dan ook algeheel op eigen risico. Ondanks de wind en de koude sneeuw was dit het zeker waard! Het water van de waterval is afkomstig van enkele gletsjertongen van de Langjökull-gletsjer. Die gletsjer ligt op ruim 20 kilometer in noordelijke richting en is bij helder weer vanaf de parkeerplaats van Gullfoss te zien (vandaag helaas niet, ik kon Jacq amper zien, laat staan de gletsjer). De oorsprong van de rivier ligt in het gletsjermeer Hvítárvatn. Stroomafwaarts voegen zich andere kleine een grotere stromen zich bij de rivier, waardoor een vrij brede stroom ontstaat die over een afstand van ongeveer 45 kilometer door het landschap raast richting Gullfoss. Hier stort het water met kracht de 20 meter brede, 70 meter diepe en 2,5 kilometer lange kloof binnen waar de watervallen zijn gelegen.

Nadat we als goede toeristen betaamd wat foto’s hadden gemaakt zijn we snel wat gaan eten om even te kunnen ontdooien. Jacq ontpopte zich als een meer bekwame tour operator dan de meeste die hier daadwerkelijk werken en heeft in deze tijd al onze excursies weten om te gooien waardoor het nu hopelijk eindelijk zo geregeld is dat we toch nog wat kunnen ondernemen deze week. Alles blijft echter afhankelijk van jawel, het weer.

Na de lunch in de bus verder gegaan richting het plaatsje Geysir. De naam Geysir wordt gebruikt om een hoge temperatuur geothermisch gebied in de Haukadalur-vallei aan te duiden. Vanwege het feit dat warmte uit het diepste van de aarde in dit gebied kan opstijgen naar de oppervlakte, vinden hier verschillende geothermische activiteiten plaats. Actieve geisers baybee! In het verleden draaide het hier allemaal om de grote geiser Geysir, waar de plek naar is vernoemd. Geysir zelf is tegenwoordig een oude man geworden en houdt zich rustig (‘Maybe try giving him some viagra, who knows? - very funny DeeDee, very funny)

Momenteel is alleen de geiser Strokkur actief. Om de paar minuten spuit deze water recht omhoog de lucht in tot een hoogte van wel 20 meter. Camera’s in de aanslag en afwachten maar. Gelukkig wilde Strokkur vandaag wel meewerken en hij heeft ons niet teleurgesteld. Bizar gezicht, een gat in de grond gevuld met water wat je langzamerhand steeds meer ziet bubbelen en bruisen totdat de gassen niet anders kunnen dan naar boven ontsnappen en er dan liters en liters kokend water mee de lucht in schieten. Nature at it’s finest. De weg naar Strokkur toe was een echte uitdaging, onder het verse laagje sneeuw lag een verraderlijke zwarte ijslaag die de ene na de andere toerist van dichtbij heeft mogen bekijken, zo ook yours truly. Gelukkig ben ik nog heel maar op zich is Jacq haar advies om mensen met een bepaalde botdichtheid niet meer toe te laten daar helemaal geen gek idee!

Het landschap in IJsland is overigens overwegend boom-loos. Zoals ‘tree shaking’ in Finland een daadwerkelijk beroep was groeit hier van nature alleen wat kreupelhout. Deze boompjes komen niet verder dan je heup en alles wat daarboven groeit is niet natuurlijk maar door de mens hier heen gebracht en neergezet. Jarenlang geen kerstboom dus voor de mensen hier!

De bus leidde ons na Geysir richting de Evangelisch-Lutherse Kerk van IJsland. Deze kerk valt onder de staat en meer dan 76% van de bevolking behoort tot deze kerk. Voornamelijk omdat je na je geboorte direct hier geregistreerd wordt, want in het dagelijkse leven hier in IJsland doet amper iemand iets aan geloof en maakt het ook niemand ene biet uit wie er wat gelooft (ze geloven hier tenslotte ook in trollen, elfen en zeemeerminnen. Ik na het ontmoeten van DeeDee overigens ook). Heerlijk verfrissend to be honest. Hier nog even, zoals altijd overal ter wereld, een kaarsje aangestoken voor paps <3

De laatste stop van de dag bracht ons bij de geothermische centrale van Hellisheiði. De Hellisheiði geothermische energiecentrale is de grootste leverancier geothermische energie van IJsland. Het opwekken van energie gebeurt hier op onconventionele wijze door met behulp van warm water, afkomstig uit geboorde warmwaterbronnen in vulkanisch actieve grond, turbines/dynamo's aan te drijven. Die turbines wekken stroom op. Daarnaast wordt warm water geschikt gemaakt om het door buizen richting de regio van de stad Reykjavík te pompen. De stadsverwarming van de stad, 99% van de huishoudens en hele industrieën maken gebruik van de warmte van dit soort centrales. Vrijwel elk huis in IJsland beschikt naast een aansluiting op de waterleiding ook over een aansluiting voor warm water. Boilers, cv-ketels en dergelijke zijn niet in woningen aanwezig. In de toekomst zal de centrale van Hellisheiði-centrale 300 MW aan elektriciteit en 400 MW aan thermische energie in de vorm van warm water leveren. De jongeman die ons deze informatie verschafte wist ons ook nog te vertellen dat de gemiddelde IJslander per maand ongeveer 65 euro kwijt is aan electriciteit en warm en koud water. Overigens wel het enige goedkope in het hele land. En zoals het zo makkelijk verkrijgen van warm water een voordeel is heeft het zoals ieder voordeel ook zijn nadelen. Het warme water wat hier uit de kraan stroomt en dus ook uit de douche ruikt gigantisch naar zwavel. Je doucht jezelf dus met rotte eieren en het enige wat enigzins helpt om deze geur te verdrijven is citroen in je showergel. Aan het einde van een welverdiende douche na een flinke sportprestatie ruik je dus naar rotte eieren in combinatie met citroen. Lemoneggy, lekker fris!

Nu na een luttele 9 uur DeeDee (‘what do you do when you get lost in a forest in Iceland? You stand up. hahahahahaha - very funny DeeDee, very funny) nu weer terug in het huisje. De andere helft van de lasagne staat in de oven en het lijkt erop dat de planning voor de overgebleven dagen weer rond is. Morgen stond er een gletsjer toch in de planning, welke vanmorgen werd afgezegd. Deze kon in plaats van morgen wel donderdag plaatsvinden maar dan stond de snorkeltocht bij ons in de agenda. Uiteindelijk heeft Jacq-to-the-rescue het zo weten te regelen dat we in plaats van zaterdag morgen naar de Blue Lagoon gaan. Zaterdag dan de gletsjer tocht en zo kon het snorkelen op donderdag (er is er 1 jarig) blijven staan. Vrijdag staat er nog steeds een inhaal wel of niet walvis tour in het schema. Alles is echter afhankelijk van het wel of niet overwaaien van de storm van morgen. Serieus. Kou is niet erg. Sneeuw is niet erg. Wind verpest een heleboel hier. Duidelijk een eiland vergeleken met Finland. Helpen jullie ons wederom duimen? We zijn in principe niet het koppel met de meest negatieve instelling maar zo langzamerhand begint het wel een tikkie lastig te worden om positief te blijven.

Door al deze veranderingen heeft er iemand lucht gekregen van het wel of niet bestaan van een verrassing op birthday donderdag en probeert ze continue iets van informatie uit me te krijgen. Zoals late Brittany Murphy in de film ‘Don’t say a word’ ooit al eens zei: ‘I’ll never tell’ *insert evil laugh* (en jullie ook niet! sssssht :))

Dikke kus vanuit Reykjavik,

Maris